نکاتی برای عکاسی حرفه ای از طبیعت

موقع عکاسی حرفه ای از طبیعت قطعا می‌خواهید که عکس‌ها در تمام نواحی واضح، شفاف و با‌ کیفیت باشند. برای اطمینان از اینکه تمام عکس‌های ثبت شده دارای کیفیت و وضوح بالایی باشند، راه‌های زیادی وجود دارد. در این مقاله از نمایندگی کانن قصد داریم این روش‌ها را شرح داده و به شما کمک کنیم تا یک عکاسی حرفه ای از طبیعت و مناظر طبیعی داشته باشید.

نکاتی برای عکاسی حرفه ای از طبیعت

سه پایه

یکی از مهم ترین و مؤثر‌ترین عوامل در کیفیت و وضوح تصاویر ضبط شده در هنگام عکاسی حرفه ای از طبیعت ، استفاده از سه پایه دوربین عکاسی (Tripod) است. استفاده از سه پایه برای ثبات دوربین عکاسی بسیار ضروری است و به شما این امکان را می‌دهد تا به سادگی چارچوب تصویر را تعیین کنید. مهم‌ترین کاربرد سه پایه‌ دوربین عکاسی، جلوگیری از لغزش دست هنگام عکاسی، تعیین چارچوب مناسب برای تصویر و درنتیجه ایجاد تصویری با‌کیفیت و واضح است.

با‌ اینکه استفاده از سه پایه های سبکتر (اغلب ساخته شده از مواد کربنی) برای عکاسی از طبیعت مناسب‌تر است، چندان مهم نیست که از کدام برند سه‌پایه برای عکاسی استفاده کنید. مهم این است که سه پایه دوربین عکاسی پایدار و قدرتمند بوده و قادر باشد دوربین را در حالتی ثابت نگه دارد تا حتی در هنگام وزش باد نیز بتوانید تصاویر آشکار و با‌کیفیتی را بدون محو‌‌شدگی (Blur) ثبت کنید.

لرزشگیر

یکی‌ از نکات مهم دیگر که هنگام عکاسی از طبیعت باید بدان توجه کنید این است که قابلیت لرزشگیری یا پایاسازی تصاویر (Image Stabilizer) دوربین خود را غیرفعال کنید. البته در عکاسی بدون سه‌پایه بهتر است این قابلیت را فعال نگه دارید، زیرا به‌ وضوح و کیفیت بیشتر تصاویر کمک شایانی می‌کند. اما هنگام استفاده از سه‌پایه، فعال نگه‌داشتن این گزینه باتوجه به ساز‌وکاری که دارد، می‌تواند در صفحه دوربین کمی لغزش ایجاد کرده و به کیفیت تصویر خروجی آسیب برساند. به‌علاوه، فعال نگه داشتن این گزینه هنگام عکاسی می‌تواند از عمر باتری دوربین عکاسی بکاهد! بنابراین اطمینان حاصل کنید که در هنگام عکاسی از طبیعت این گزینه را غیرفعال سازید.

دیافراگم

یکی دیگر از مهم‌ترین فاکتور‌ها هنگام عکاسی از طبیعت، تعیین اندازه دیافراگم دوربین است. اندازه دیافراگم کوچک که با اعداد بزرگ نشان داده می‌شود، باعث ایجاد عمق میدان (depth of field) بزرگی می‌شود. اما اندازه دیافراگم بزرگ که با اعداد کوچکی نمایش داده می‌شود (برای مثال: F 2.8)، باعث ایجاد عمق تصویر ناچیزی می‌شود.

واضح است که عکاسان طبیعت تمایل دارند که عکس‌هایشان چه در پیش زمینه و چه در پس زمینه به میزان قابل قبولی واضح باشد، بنابراین اغلب استفاده از اندازه دیافراگم کوچک پیشنهاد می‌شود. سؤال اساسی این است که بهترین اندازه دیافراگم برای عکاسی از طبیعت کدام است؟ در پاسخ باید بگوییم که استفاده از دیافراگم متوسط (حدود F11) به این منظور رایج تر است.

دقت کنید که به کار بردن اندازه دیافراگم خیلی کوچک (مانند F22) برای عکاسی از طبیعت مناسب نیست. دیافراگم دوربین خاصیتی به نام پراش یا تفرق (defraction) دارد که در هنگام عکاسی با اندازه‌ی دیافراگم‌های کوچک مانند F16 یا F22، باعث می‌شود تصویر لطیف‌تر شود که برای عکاسی از مناظر طبیعت مطلوب نیست. دلیل این امر نحوه پخش کردن نور توسط لنز دوربین هنگام عبور نور از دیافراگم است.

بخش زیادی از نور شکست پیدا می‌کند و درنتیجه با‌ اینکه عمق میدان بیشتری با اندازه دیافراگم F22 ایجاد می‌شود، تصویر نهایی لطیف‌تر از حالت عادی از آب در می‌آید. بنابراین بهتر است هنگام انتخاب اندازه دیافراگم برای عکاسی از طبیعت، از تنظیم اندازه دیافراگم‌ کوچک خودداری کنیم و اندازه‌های متوسط را برای آن برگزینیم. این کار باعث می‌شود علاوه بر داشتن عمق میدان کافی، لنز دوربین را به‌درستی تنظیم کرده باشیم.

فوکوس

انتخاب درست نقطه ای که در هنگام عکاسی روی آن فوکوس می‌کنید بسیار حیاتی است. تقریبا دو سوم از عمق تصویر در هنگام عکاسی از زاویه‌‌ای گسترده (واید) خارج از نقطه فوکوس و یک سوم آن داخل آن می‌افتد. بنابراین، اگر نقطه فوکوس را بیش از حد دور انتخاب کنید، عمق تصویر خارجی لازم را از دست خواهید داد. همچنین، اگر نقطه فوکوس را بیش از حد نزدیک به خود انتخاب کنید، عمق تصویر مجاور نقطه فوکوس خود را از دست خواهید داد.

با این تفاصیل، اگر نقطه فوکوس را تقریبا در یک سوم ابتدایی (نزدیک‌تر) تصویر انتخاب کنید، عمق تصویر را تقریبا به بالاترین میزان خود خواهید رسانید. از این رو، انتخاب نقطه ای فوکوس در هنگام عکاسی بسیار مهم است. البته انتخاب نقطه فوکوس روی یک سوم ابتدایی تصویر که بسیاری از عکاسان به آن عادت کرده‌اند، خیلی دقیق نیست. ما به‌دنبال راه‌های دیگری هم خواهیم بود تا وضوح تصویر خود را به حداکثر برسانیم.

این اصطلاح در ظاهر پیچیده به‌نظر می‌رسد، اما امروزه با وجود نمودار‌ها و اپلیکیشن ها، کاربرد آن آسان شده است. به زبان ساده، فاصله فراکانونی نقطه‌ای است که عمق میدان تصویر را به ازای هر طول کانونی یا ترکیب دیافراگم به دست می‌دهد. برای مثال اگر شما با طول کانونی ۲۰ میلیمتری و اندازه دیافراگم F11 عکس‌برداری می‌کنید، فاصله‌ای وجود خواهد داشت که عمق تصویر شما را به حداکثر میزان خود خواهد رسانید و آن فاصله‌ی ابرکانونی است.

البته در سال‌های اخیر، کاربرد فاصله فراکانونی کمتر شده است، زیرا این مدل به‌تدریج قدیمی شده و در عین حال کاربرد آن به دانش بالایی احتیاج دارد. به عبارت دیگر، این فرمول به ما کمک می‌کند تا فوکوس را کمی نزدیک‌تر به صحنه عکاسی انجام دهیم که به نوبه خود باعث می‌شود پیش زمینه تصویر زیبا و واضح بوده اما پس‌زمینه آن بسیار لطیف (Soft) از‌‌ آب در‌آید که برای عکاسی از طبیعت مناسب نیست.

دلیل عمده آن رزولوشن بالای دوربین‌های امروزی و این نکته است که امروزه ما عکس‌ها را تا حدود زیادی بزرگ می‌کنیم و این فرمول قدیمی برای پشتیبانی از نیاز‌های جدید پاسخگو نیست. راه‌حل جایگزین این مورد، فوکوس فاصله دوبرابر (double distance focusing) است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

به کار بردن این مورد بسیار راحت تر از فاصله فراکانونی است. تمام کاری که باید انجام دهید این است که در صحنه تصویر خود به دنبال نزدیک ترین نقطه‌ای که می‌خواهید وضوح بالایی داشته باشد بگردید، سپس این فاصله را دو برابر کرده و در آن نقطه فوکوس کنید.

سوالی که در ادامه پیش می‌آید این است که در شرایط نادری که قادر نیستید با انتخاب فوکوس و انتخاب اندازه دیافراگم به عمق میدان کافی دست پیدا کنید چه باید کرد. در این حالت می‌توانید از لنز تغییر شیب و جهت (tilt and shift lens) استفاده کنید. اما باید در نظر داشته باشید که این لنز تخصصی و گران‌قیمت است که باعث شده تعداد خیلی کمی از عکاسان آن را در اختیار داشته باشند. به‌عنوان جایگزین عملکرد این لنز، می‌توانید از قابلیتی به نام انباشت فوکوس (Focus Stacking) استفاده کنید.

حتما میپرسید که انباشت فوکوس (Focus Stacking) چیست؟ در این روش شما در ابتدا چندین عکس با نقاط فوکوس مختلف از منظره گرفته، سپس آن‌ها را تجمیع می‌کنید تا تصویری واحد با عمق میدان مناسب و کافی (از ابتدا تا انتهای تصویر) داشته باشید.

نمای زنده

قبل از ثبت عکس مطمئن شوید که قابلیت نمای زنده (live view) دوربین شما حتما فعال باشد. دلیلش این است که در این حالت آینه‌ به کار برده شده در دوربین عکاسی در جای خودش قفل شده و در هنگام ثبت عکس هیچ‌گونه جابجایی که باعث افت کیفیت تصویر می‌شود نخواهد داشت. اگر دوربین شما قابلیت Live View ندارد می‌توانید قابلیت قفل آینه (mirror lock up) را فعال کنید که در اکثر دوربین‌های عکاسی امروزی موجود است.

 نورپردازی‌های غیر معمول

با نورپردازی به روش های مختلف می توانید حال و هوای تصویر را تغییر دهید و به ترکیبات جدیدی که در ذهنتان تصور می کردید برسید.
در حال حاضر، اکثر عکاسان با نورپردازی به طرق مختلف آشنایی دارند. آنها معمولاً برای نور طبیعی خورشید قرار می گیرند یا در نهایت جهت و زاویه می دهند.

نورپردازی مهمترین عنصر هر نوع عکاسی است، اما برای عکاسی از طبیعت به چیزی بیش از یک مدل نور ثابت و پایدار نیاز دارید، سعی کنید با خلاقیت خود انواع نورپردازی را تجربه کنید.
دو روش کلی برای اندازه گیری جهت نور وجود دارد. اگر نور به طور مستقیم و از جلو سوژه بتابد به آن «نور جلو» و اگر نور از کنار سوژه و با زاویه کمی بتابد به آن «نور جانبی» می گویند.

هر دو حالت نورپردازی بسیار خوب هستند، اما در مقایسه با “Backlight” یا “Backlight” ضعیف تر هستند. این یک نور متفاوت است که عکاسی شما را کاملاً تغییر می‌دهد.

نور پس زمینه سوژه را از پشت روشن می کند و آن را روشن می کند و جلوه های جالبی ایجاد می کند. به عنوان مثال، می توانید مرزهای سوژه را نرم کنید و آن را با بخشی از پس زمینه ادغام کنید. اما برای استفاده از این روش نورپردازی باید مطمئن شوید که سوژه شما بین دوربین و خورشید قرار دارد. شما نباید خورشید را در عکس داشته باشید، زیرا در این صورت عکس شما تبدیل به یک سیلوئت می شود. خورشید ممکن است از زاویه ای بالاتر از شما و دوربینتان باشد و نور پس زمینه ممکن است سوژه شما باشد.

همچنین امکان ایجاد نور پس زمینه با منابع نور مصنوعی نیز وجود دارد. اگر استفاده از آنها را کنترل کنید، می توانید نتایج جالبی بگیرید.

اما نور پس زمینه ما را شگفت زده می کند؟

نور پس زمینه یکی از بهترین روش های نورپردازی برای خلق صحنه های دراماتیک است. همچنین به دلیل زاویه تابش نور به سوژه، کنتراست عکس نیز بسیار بالاست که برای عکاسی از طبیعت بسیار مهم است. همانطور که می دانید، عکاسی از صحنه های خارج از منزل با کنتراست کم می تواند عکس شما را کاملا خراب کند.

دو مشکل رایج در عکاسی از طبیعت نوردهی بیش از حد و نوردهی کم است و مهم است که از هر دوی آنها اجتناب کنید.
نور پس زمینه نیز سوژه را از پس زمینه جدا می کند. درست است که بخشی از مرز سوژه و پس زمینه ادغام می شوند، اما در واقع کل سوژه از پس زمینه جدا می شود و بیشتر قابل تشخیص می شود. به این ترتیب شما یک پس زمینه عالی و یک موضوع منحصر به فرد در عکس خود خواهید داشت.

البته باید مراقب باشید که سوژه را بیش از حد در معرض دید قرار ندهید. چرا که در این حالت سوژه اصلی شبیه یک شب است و می تواند جزئیات خود را کاملا از دست بدهد. به این پدیده در عکاسی نوردهی بیش از حد گفته می شود که به معنای نوردهی بیش از حد به سوژه است.

بنابراین در اینجا یک توصیه برای شما وجود دارد:

دوربین را کمی به سمت پایین متمایل کنید تا خورشید از کادر شما خارج نشود به این ترتیب نور مستقیم خورشید در عکس شما وجود نخواهد داشت و در عوض نور پس زمینه کاملی خواهید داشت حالا پس زمینه شما به خوبی روشن شده و جزئیات سوژه به خوبی انجام می شود. حفظ شده همچنین در این حالت می توانید از کاهش نور یا چگالی خنثی یا فیلتر ND نیز استفاده کنید یا به طور کلی تغییرات نوری جزئی در نرم افزار ویرایش تصویر ایجاد کنید.

گاهی اوقات استفاده خلاقانه از نور بیش از حد می تواند جلوه های جالبی را به تصویر شما اضافه کند. سعی کنید از آن هوشمندانه و خلاقانه استفاده کنید.
اما نکته دیگر این است که می توانید از یک دیفیوزر بزرگ یا یک بازتابنده بزرگ برای هدایت یا ملایم کردن نور پشت سوژه استفاده کنید.

اما این کار در عکاسی از طبیعت نیاز به مهارت خاصی دارد تا نور حالت طبیعی خود را از دست ندهد. اما اگر می‌دانید که نمی‌توانید میزان نور خورشید را کنترل کنید، یک دیفیوزر بزرگ را با زاویه‌ای بین خورشید و سوژه خود قرار دهید تا در کادر شما نشان داده نشود.

به این ترتیب موضوع به آرامی توضیح داده می شود و احتمالاً می توانید جزئیات بیشتری را ثبت کنید.
اما مهمترین چیز در هنگام استفاده از نور پس زمینه یا نور پس زمینه، خلاقیت شماست. این بار در حالی که دوربین به سمت بالا کج شده است، می توانید از یک تکه کاغذ عکس بگیرید. یک بوکه جذاب در پس زمینه ایجاد می شود که تصویر را زیباتر می کند. نکته اصلی این است که سعی کنید خورشید را مستقیماً روی قاب خود قرار ندهید و آن را بردارید.

نور پس زمینه می تواند پس زمینه بسیار جذابی در عکس های شما ایجاد کند. با استفاده از این تکنیک قطعا عکس های شگفت انگیز و متفاوتی از طبیعت ثبت خواهید کرد.

تکنیک‌های خلاقانه

شما باید چیزی را به عکاسی خود اضافه کنید که قبلاً وجود نداشته است.به عنوان مثال، می توانید عکاسان دسته های دیگر را نیز مرور کنید. چه چیزی را در مورد عکس آنها دوست دارید؟ از چه تجهیزاتی برای عکاسی استفاده می کنید؟ خلاقیت آنها در عکاسی از یک سوژه چگونه است؟ آیا چیزی در آنها وجود دارد که بتوانید از آن الهام بگیرید و در کار خود استفاده کنید؟

ما در اینجا به چند نمونه خلاقانه اشاره می کنیم. اما همانطور که گفتیم همه چیز به خلاقیت شما بستگی دارد. در واقع الهام گرفتن از گونه های دیگر و استفاده از روش های آن ها در طبیعت باعث می شود تصویر طبیعت را بهتر درک کنید و از آن عاقلانه استفاده کنید.

در حالت اول می توانید لنز دوربین را باز کرده و در جهت دیگری بچرخانید یا کمی آن را از سنسور دور کنید. به این ترتیب اشکال جالبی در عکس های شما ظاهر می شود. همچنین می توانید از چیزی بین لنز و سنسور برای هدایت نور استفاده کنید، مانند پودر شفاف یا چند قطره آب، تا به سنسور شما آسیبی وارد نشود. همه اینها شکل ها و بوکه های مختلفی را در عکس های شما ایجاد می کند.

لنز را از دوربین جدا کنید و آن را به روش های مختلف بچرخانید یا حرکت دهید تا جلوه های جالبی بر روی عکس خود ایجاد کنید.
باز کردن دوربین، عمق میدان را در تصویر تغییر می‌دهد و در نتیجه بوکه عمیق‌تر، قوی‌تر و روشن‌تر می‌شود.

به عنوان روش دوم، پیشنهاد می کنیم دوربین را به اطراف حرکت دهید. این فرآیند به عنوان یکپارچه سازی دوربین یا (ICM) نیز شناخته می شود. این تکنیک باعث ایجاد جریان و حرکت در تصاویر شما می شود و حس جدیدی را به بیننده منتقل می کند. از این تکنیک می توان برای گرفتن عکس های متفاوت و جالب نیز استفاده کرد.

برای این کار فقط دوربین را نگه دارید و سرعت شاتر را کمی کم کنید، حالا دکمه شاتر را فشار دهید و همزمان دوربین را حرکت دهید. حرکت دوربین می تواند افقی، عمودی، چرخشی یا هر روش دیگری باشد. هر نوع حرکت حس متفاوتی را به عکس شما منتقل می کند.
به عنوان مثال، اگر از منظره ای از درختان عکاسی می کنید و دوربین را به صورت عمودی تکان می دهید، علاوه بر اینکه به درختان احساس ثبات و اقتدار می دهد، حس مبهم و انتزاعی به تصویر می بخشد. این باعث می شود که تصویر قوی تر با بیننده ارتباط برقرار کند.

تکنیک ICM یکی از بهترین روش ها برای ثبت تصاویر طبیعی مختلف است.

برای گرفتن عکس های عالی با تکنیک ICM، باید سرعت شاتر را روی عدد کمتری تنظیم کنید (مثلاً در محدوده 1/2 ثانیه تا 1/20). سپس دوربین را حرکت دهید. با کاهش سرعت شاتر، سنسور نوردهی طولانی تری می گیرد و در این مدت ارتعاشات یا حرکات دوربین نیز در تصویر ثبت می شود.

این روش برای تمرین زیاد باز است، زیرا حرکت همیشه نمی تواند به طور دقیق احساس مبهم، مبهم و انتزاعی را منتقل کند. ممکن است لازم باشد سرعت حرکت را کم یا تسریع کنید یا حتی جهت حرکت را تغییر دهید. این کار نیاز به تجربه زیادی دارد که قطعا با تمرین مداوم آن را خواهید آموخت.

اگر پشتکار داشته باشید، به زودی تصاویر عالی خواهید ساخت!
راه سوم کمی متفاوت است. به این روش “cramming” گفته می شود.

تکنیک cramming جایی است که ابتدا سوژه ای مانند گل را پیدا می کنید، سپس زاویه را تغییر می دهید تا از نزدیک عکس بگیرید. تم در این مورد بیشتر پوشش گیاهی است اما ضروری نیست و می توانید با توجه به خلاقیت خود از هر تمی استفاده کنید.

اگر بتوانید عمق میدان کم در عکس خود ایجاد کنید، می توانید پیش زمینه را به یک بوم رنگی زیبا تبدیل کنید. بنابراین عکس های گرفته شده از طبیعت بسیار غیر متعارف، غیر معمول و البته بسیار جذاب هستند.

اگر نکاتی که در این مقاله بیان کردیم را به درستی رعایت کنید تصویر شما واضح و با‌کیفیت خواهد بود. اما باید در نظر داشته باشید که عوامل بسیاری از جمله وزش باد یا فرو رفتن تریپاد در شن‌های ساحل ممکن است باعث شوند که عکس شما وضوح و کیفیت لازم را نداشته باشد.

از این رو، لازم است پس از عکاسی تصاویر خود را مرور کنید. برای این کار به تصویر کلی اکتفا نکرده و حتما روی آن زوم کنید تا مطمئن شوید پس‌زمینه و پیش زمینه عکس هردو واضح بوده و کیفیت لازم را دارند. در انتها می‌توانید از بزرگ نما یا لوپ (Viewing loupe) نیز روی صفحه نمایش دوربین خود استفاده کنید تا مطمئن شوید که تصویر ثبت شده کاملا واضح است.