درک حالت های دوربین

درک حالت های دوربین

داشتن درک خوب از حالت های دوربین دیجیتال برای کنترل نوردهی در عکاسی ضروری است. چه مبتدی یا یک آماتور پیشرفته باشید، باید بدانید که هر حالت دوربین چه کاری انجام می دهد و چه زمانی باید از آن استفاده کرد.

حالت‌های دوربین دیجیتال به عکاسان اجازه می‌دهد تا پارامترهای یک نوردهی، به ویژه سرعت شاتر ، دیافراگم و ISO را کنترل کنند. در حالی که حالت‌های خاصی می‌توانند نوردهی دوربین را کاملاً خودکار کنند، حالت‌های دیگری نیز وجود دارند که به عکاس اجازه می‌دهند برخی یا همه پارامترهای نوردهی را به صورت دستی کنترل کند.

در زمان های قدیم، چیزی به نام حالت دوربین وجود نداشت. همه چیز دستی بود. عکاسان باید دیافراگم، سرعت شاتر را به صورت دستی تنظیم می کردند و نوع فیلم مناسب را برای دوربین خود انتخاب می کردند.

پیشنهاد خرید

سرفصل های پست نمایش

1 دوربین اسمو پاکت کمبو dji osmo pocket 3 creator combo

2 آموزش درک حالت های دوربین

2.1 حالت برنامه

2.1.1 حالت اولویت شاتر

دوربین اسمو پاکت کمبو dji osmo pocket 3 creator combo

55,300,000 تومانمشاهده محصول

آموزش درک حالت های دوربین

آنها برای ارزیابی شدت و میزان نور، دستگاه‌های نورسنج مخصوصی را حمل می‌کردند که نور را اندازه‌گیری می‌کردند و اطلاعات نوردهی را ارائه می‌دادند و سپس از آن در دوربین‌های خود استفاده می‌کردند. در سال 1938، کداک دوربین فیلمبرداری با نورسنج یکپارچه را معرفی کرد و در سال 1962، یک شرکت ژاپنی به نام “Topcon” اولین دوربین SLR را معرفی کرد که نور وارد شده از لنز به دوربین را اندازه گیری می کرد.

این به این معنی بود که عکاسان دیگر نیازی به حمل نورسنج های ویژه با خود نداشتند. دوربین این کار را برای آنها انجام می داد. حالت‌های جدید دوربین «اتوماتیک» روی دوربین‌ها ظاهر شدند،

امروزه اکثر دوربین های دیجیتال دارای انواع مختلفی از حالت های دوربین هستند که در موقعیت های مختلف قابل استفاده هستند. در حالی که اکثر دوربین‌های نقطه‌ای و عکاسی برای سادگی روی حالت‌های خودکار تمرکز می‌کنند، دوربین‌های پیشرفته‌تر حالت‌هایی دارند که امکان کنترل نوردهی خودکار و دستی را فراهم می‌کنند.

حالت برنامه

در حالت “برنامه”، دوربین به طور خودکار دیافراگم و سرعت شاتر را بر اساس میزان نوری که از لنز عبور می کند، انتخاب می کند. این حالتی است که می‌خواهید برای لحظه‌های «نقطه‌دار و عکاسی» استفاده کنید، زمانی که فقط باید سریع عکس بگیرید. دوربین سعی می کند بین دیافراگم و سرعت شاتر تعادل برقرار کند و این دو را بر اساس شدت نور کم و زیاد کند.

اگر دوربین را به سمت یک منطقه روشن بگیرید، دیافراگم به طور خودکار به یک عدد بزرگتر افزایش می یابد، در حالی که سرعت شاتر را به طور معقولی بالا نگه می دارد. برای حفظ سرعت شاتر نسبتاً سریع، با اشاره دوربین به ناحیه تاریک‌تر، دیافراگم را به عدد کمتری کاهش می‌دهد. اگر نور کافی وجود نداشته باشد، دیافراگم لنز در کمترین عدد (حداکثر دیافراگم) باقی خواهد ماند.

من شخصاً هرگز از این حالت استفاده نمی کنم، زیرا کنترل زیادی روی نوردهی به من نمی دهد. راهی برای نادیده گرفتن سرعت شاتر و دیافراگم حدس زده شده توسط دوربین با حرکت کلید کنترل وجود دارد (در دوربین های نیکون، صفحه پشت دوربین است). اگر کلید کنترل را به سمت چپ بچرخانید، دوربین سرعت شاتر را کاهش داده و دیافراگم را افزایش می دهد.

اگر صفحه کلید را به سمت راست بچرخانید، دوربین سرعت شاتر را افزایش داده و دیافراگم را کاهش می دهد. اساساً، اگر برای انجماد نیاز به سرعت شاتر سریع‌تری داشتید، صفحه را به سمت راست می‌چرخانید و اگر به عمق میدان زیادی نیاز داشتید، صفحه را به سمت چپ می‌چرخانید.

حالت اولویت شاتر

در حالت “اولویت شاتر”، سرعت شاتر دوربین را به صورت دستی تنظیم می کنید و دوربین به طور خودکار دیافراگم مناسب را بر اساس میزان نوری که از لنز عبور می کند، انتخاب می کند. این حالت برای زمانی استفاده می شود که حرکت نیاز به ثابت یا تار شدن عمدی دارد.

اگر نور بیش از حد وجود داشته باشد، دوربین دیافراگم لنز را به عدد بالاتری افزایش می‌دهد که میزان نوری را که از لنز عبور می‌کند کاهش می‌دهد. اگر نور کافی وجود نداشته باشد، دوربین دیافراگم را به کمترین عدد کاهش می دهد تا نور بیشتری از لنز عبور کند.

بنابراین در حالت اولویت شاتر، سرعت شاتر ثابت می ماند (آنچه که روی آن تنظیم کرده اید)، در حالی که دیافراگم به طور خودکار بر اساس میزان نور افزایش و کاهش می یابد. علاوه بر این، هیچ کنترلی بر جداسازی سوژه وجود ندارد.

من سعی می کنم از این حالت هم استفاده نکنم، زیرا خطر دریافت تصویر بیش از حد یا کم نوردهی وجود دارد. چرا؟ زیرا اگر مقدار نور محیط کافی نباشد و سرعت شاتر را روی عدد بسیار بالایی تنظیم کنم، نوردهی من به دیافراگم/سرعت لنز محدود می شود.

به عنوان مثال، اگر حداکثر دیافراگم لنز من f/4.0 باشد، دوربین نمی تواند از دیافراگم کمتر از f/4.0 استفاده کند و همچنان با سرعت شاتر سریعی که من به صورت دستی تنظیم کرده ام عکس می گیرد. نتیجه یک تصویر کم نور خواهد بود. در عین حال، اگر از سرعت شاتر بسیار آهسته در زمانی که نور زیادی وجود دارد استفاده کنم، تصویر بیش از حد نوردهی می شود و منفجر می شود.

در انتهای مقاله “ درک حالت های دوربین ” می خواهیم به اطلاع شما برسانیم که می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر و یا خرید دوربین های کانن با کارشناسان ما در نمایندگی کانن تماس حاصل فرمایید.

Ebrahimi

من در طول فعالیت حرفه‌ای خودم، با طیف گسترده‌ای از مشتریان از جمله عکاسان حرفه‌ای، فیلمبرداران، علاقه‌مندان به عکاسی و فیلمبرداری و حتی افراد مبتدی کار کرده ام.ما اینجا با صبر و حوصله به سوالات مشتریان خود پاسخ می‌دهیم و به آنها در درک پیچیدگی‌های دنیای عکاسی و فیلمبرداری کمک می‌کنیم.