دیافراگم عکاسی چیست؟

دیافراگم عکاسی چیست؟ دیافراگم یکی از سه رکن عکاسی است (دو مورد دیگر سرعت شاتر و ISO هستند). از بین این سه، دیافراگم قطعا مهم ترین است.ما امروز در سایت کانن در این مقاله، همه چیزهایی که باید در مورد دیافراگم و نحوه عملکرد آن بدانید را مرور می کنیم.

دیافراگم عکاسی چیست؟

هنگامی که یک دوربین عکس می گیرد، مکانیسم شاتر باز می شود، نور به سنسور می آید و پس از آن شاتر دوباره بسته می شود. هنگامی که لنز به سنسور برخورد می کند و شما یک لنز به دوربین خود متصل می کنید، نور ابتدا از لنز عبور می کند.

دیافراگم بخشی از لنز دوربین است که از یک سری تیغه های فلزی تشکیل شده است که یک سوراخ ایجاد می کند.تیغه های دیافراگم تعیین می کنند که چه مقدار نور از لنز شما عبور می کند. به عبارت ساده تر: دیافراگم میزان نوری را که از لنز شما عبور می کند کنترل می کند.

دیافراگم را می توان به عنوان روزنه ای در عدسی تعریف کرد که نور از آن عبور می کند تا وارد دوربین شود. برای درک بهتر عملکرد چنین وسیله ای مثالی از زندگی روزمره می زنیم. وقتی  به خورشید نگاه می کنید، چشمان خود را به سرعت می بندید، یعنی شکافی را که نور از آن می گذرد، کم می کنید. اگر شما چشمان خود را نمی بستید، خورشید با نور شدید خود شبکیه چشمتان را می سوزاند. در شب، باید برعکس عمل کنید – چشمان خود را بازتر کنید تا نور بیشتری جذب کنید، در حالی که مردمک ها نیز گشاد می شوند.

در عکاسی ، “مردمک” لنز شما دیافراگم نامیده می شود. معمولاً به دلیل شباهت آن به عنبیه انسان به عنوان دیافراگم عنبیه نیز شناخته می شود. می توانید اندازه دیافراگم را کوچک یا بزرگ کنید تا نور کم یا بیشتری به سنسور دوربین شما برسد. تصویر زیر یک دیافراگم در لنز را نشان می دهد:

دیافراگم می تواند با کنترل عمق میدان به عکس های شما ابعاد ببخشد . در یک نقطه ، دیافراگم یک پس زمینه تار با یک افکت فوکوس کم عمق زیبا به شما می دهد.

از طرف دیگر ، عکس های واضحی از پیش زمینه نزدیک تا افق دور به شما می دهد. علاوه بر این ، نوردهی تصاویر شما را با روشن تر یا تیره تر شدن آنها تغییر می دهد.

نقش دیافراگم در عکاسی

1. نوردهی عکاسی:  دیافراگم اثرات متفاوتی روی عکس‌های شما دارد. یکی از مهمترین جلوه ها روشنایی یا نوردهی تصاویر شماست. یک دیافراگم کوچک دقیقا برعکس عمل می کند و عکس شما را تیره تر می کند. در یک مکان تاریک مانند داخل خانه یا در شب، برای دریافت نور بیشتر، می توانید یک دیافراگم باز را درست مانند مردمک چشم خود انتخاب کنید که وقتی در محیط تاریک قرار می گیرید گشاد می شود.

1. عمق میدان:  یکی دیگر از اثرات مهم دیافراگم چیزی است که به عنوان “عمق میدان” شناخته می شود. عمق میدان بخشی از عکس شماست که جلوی آن واضح تر از انتهای عکس به نظر می رسد. برخی از تصاویر دارای عمق میدان کمی هستند و پس زمینه تصویر کاملاً خارج از فوکوس است. مجموعه دیگری از تصاویر دارای عمق میدان زیادی هستند، در این حالت هم پیش زمینه و هم پس زمینه عکس واضح هستند.

دیافراگم باز یا بازتر، مقدار زیادی از پس‌زمینه عکس را محو می‌کند. دیافراگم باز اغلب برای پرتره یا عکس اشیایی که می خواهید پس زمینه را تار کنید استفاده می شود.

چگونه دیافراگم بر نوردهی تأثیر می گذارد؟

دیافراگم اثرات متعددی بر روی عکس های شما دارد. شاید واضح ترین ان روشنایی یا نوردهی تصاویر شما باشد. با تغییر اندازه دیافراگم، مقدار کلی نوری که به سنسور دوربین شما می رسد – و در نتیجه روشنایی تصویر شما را تغییر می دهد.

یک دیافراگم بزرگ (یک دهانه باز) نور زیادی را از خود عبور می دهد و در نتیجه یک عکس روشن تر می شود. دیافراگم کوچک درست برعکس عمل می کند و عکس را تیره تر می کند. به تصویر زیر نگاه کنید تا ببینید چگونه بر نوردهی تاثیر می گذارد:

در یک محیط تاریک – مانند داخل خانه یا در شب – احتمالاً می خواهید یک دیافراگم بزرگ را انتخاب کنید تا حداکثر نور ممکن را بگیرید. این همان دلیلی است که وقتی هوا شروع به تاریک شدن می کند، مردمک چشم افراد گشاد می شود. مردمک ها روزنه چشم ما هستند.

چگونه دیافراگم بر عمق میدان تأثیر می گذارد؟

در بسیاری از لنزهای مدرن ، کل مقیاس دیافراگم حتی دیگر نمایش داده نمی شود. از آنجایی که کاملاً الکترونیکی هستید، دیافراگم را دقیقاً در داخل دوربین تنظیم می کنید. اما هنوز هم بسیاری از لنزها شماره خود را روی لنز نشان می دهند، به خصوص لنزهای سینمایی!

دیگر تأثیر بحرانی دیافراگم عمق میدان است. عمق میدان مقدار عکسی است که از جلو به عقب تیز به نظر می رسد. برخی از تصاویر دارای عمق میدان “نازک” یا “کم عمق” هستند ، جایی که پس زمینه به طور کامل از فوکوس خارج است. سایر تصاویر دارای عمق میدان “بزرگ” یا “عمیق” هستند ، که در آن پیش زمینه و پس زمینه واضح هستند.

در اینجا یک مقایسه سریع وجود دارد که تفاوت بین استفاده از دیافراگم بزرگ و کوچک و کاری که با عمق میدان شما انجام می دهد را نشان می دهد:

همانطور که می بینید، در عکس سمت چپ، فقط سر مارمولک در فوکوس و واضح ظاهر می شود، در حالی که پس زمینه و پیش زمینه هر دو در حال تبدیل به تاری هستند. در همین حال، عکس سمت راست همه چیز را از جلو تا پشت در فوکوس نشان می‌دهد. این همان کاری است که استفاده از دیافراگم بزرگ در مقابل کوچک با عکس ها انجام می دهد.

یک ترفند برای به خاطر سپردن این رابطه: دیافراگم بزرگ منجر به مقدار زیادی تاری پیش‌زمینه و پس‌زمینه می‌شود. این اغلب برای پرتره ها، یا عکس های کلی از اشیایی که می خواهید سوژه را جدا کنید، مطلوب است. گاهی اوقات می‌توانید سوژه خود را با اشیاء پیش‌زمینه قاب کنید که نسبت به سوژه تار به نظر می‌رسند.

از سوی دیگر، یک دیافراگم کوچک منجر به مقدار کمی تاری پس‌زمینه می‌شود که معمولاً برای برخی از انواع عکاسی مانند منظره و معماری ایده‌آل است.

اگر یک دوربین «استاندارد» با لنز کیت بخرید، این لنزها دیافراگم بزرگی ندارند. آنها دارای محدوده زوم استاندارد با دیافراگم‌های کوچک‌تر هستند تا لنز را کوچک، ارزان و با شیشه سنگین نگه دارند.

با این لنزها، نمی توانید به عمق میدان بسیار کم دست پیدا کنید، فقط به این دلیل که نمی توانید از دیافراگم های بزرگ استفاده کنید. در مناظر، اغلب مهم است که هم پیش‌زمینه و هم پس‌زمینه را فوکوس کنید، بنابراین تمایل داریم از دیافراگم‌های کوچک‌تر در حدود f/8 تا f/14 استفاده کنیم.

F-Stop و F-Number چیست؟

تا اینجا ، ما فقط در مورد دیافراگم به صورت کلی گفتیم . با این حال ، می توان آن را به عنوان یک عدد معروف به “f-number” یا “f-stop” بیان کرد ، با حرف “f” قبل از عدد ، مانند f/8.

به احتمال زیاد ، شما قبلاً این را در دوربین خود مشاهده کرده اید. در صفحه LCD یا منظره یاب ، دیافراگم شما چیزی شبیه به این خواهد بود: f/2 ، f/3.5 ، f/8 و غیره. برخی از دوربین ها علامت بریده را حذف کرده و f-stop را به این صورت می نویسند: f2 ، f3.5 ، f8 و …

بنابراین ، f-stop راهی برای توصیف اندازه دیافراگم برای یک عکس خاص است.

نحوه انتخاب دیافراگم مناسب

اکنون که با چند نمونه خاص از توقف های f آشنا شده اید ،می دانید که از چه دیافراگمی برای عکس های خود استفاده کنید؟ بیایید به نوردهی و عمق میدان برگردیم.
یا اگر در محیط تاریک تری هستید ، ممکن است بخواهید از دیافراگم های بزرگی مانند f/2.8 برای عکاسی از روشنایی مناسب استفاده کنید (بار دیگر، مانند زمانی که مردمک چشم شما برای گرفتن آخرین ذره نور گشاد می شود)

در مورد تاثیر عمق میدان در پرتره، به یاد داشته باشید که مقدار دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 مقدار زیادی از تاری را در پس زمینه ایجاد می کند (ایده آل برای پرتره های کم عمق) ، در حالی که مقادیری مانند f/8 ، f/11 یا f/16 کمک می کند. شما می توانید جزئیات واضحی را در پیش زمینه و پس زمینه ثبت کنید (ایده آل برای مناظر ، معماری و عکاسی کلان).

اگر عکس شما در تنظیم دیافراگم انتخابی شما بسیار روشن یا تیره است، ناراحت نشوید. در بیشتر مواقع، می توانید سرعت شاتر خود را برای جبران تنظیم کنید یا اگر به سرعت شاتر تیز خود رسیده اید ، ISO خود را افزایش دهید.

دیافراگم بزرگ در مقابل کوچک

نکته مهمی وجود دارد – بخش مهمی از دیافراگم که عکاسان مبتدی را بیش از هر چیز دیگری گیج می کند. این چیزی است که شما واقعاً باید به آن توجه کنید و آن را درست انجام دهید: اعداد کوچک نشان دهنده دیافراگم های بزرگ هستند و اعداد بزرگ نشان دهنده دیافراگم های کوچک هستند!

این اشتباه تایپی نیست. به عنوان مثال، f/2.8 بزرگتر از f/4 و بسیار بزرگتر از f/11 است. اکثر مردم این را ناخوشایند می‌دانند، زیرا برخلاف شهود اولیه ما است. با این وجود، این یک واقعیت عکاسی است. به این نمودار دقت کنید:

همانطور که می بینید، f-stop مانند f/16 نشان دهنده دهانه دیافراگم بسیار کوچکتر از چیزی مانند f/2.8 است.

این باعث سردرگمی عظیمی در بین عکاسان می شود، زیرا کاملاً برعکس چیزی است که در ابتدا انتظار دارید. با این حال، یک توضیح منطقی و ساده وجود دارد که باید آن را برای شما بسیار واضح تر کند: دیافراگم کسری است.

مثلاً وقتی با f-stop f/16 سر و کار دارید، می توانید آن را مانند کسری 1/16 در نظر بگیرید. امیدواریم، شما قبلاً می دانید که کسری مانند 1/16 به وضوح بسیار کوچکتر از کسری 1/4 است. دقیقا به همین دلیل، دیافراگم f/16 کوچکتر از f/4 است. با نگاه کردن به جلوی لنز دوربین، این چیزی است که می بینید:

بنابراین، اگر عکاسان دیافراگم بزرگ را برای نوع خاصی از عکاسی توصیه می کنند، به شما می گویند از چیزی مانند f/1.4، f/2 یا f/2.8 استفاده کنید. و اگر دیافراگم کوچکی را برای یکی از عکس‌های شما پیشنهاد می‌کنند، توصیه می‌کنند از چیزی مانند f/8، f/11 یا f/16 استفاده کنید.

اکنون که با دیافراگم های بزرگ و کوچک آشنا شدید، چگونه می دانید از چه دیافراگم برای عکس های خود استفاده کنید؟ بیایید دو مورد از مهمترین تأثیرات دیافراگم را دوباره مرور کنیم: نوردهی و عمق میدان. ابتدا، در اینجا یک نمودار سریع برای تجدید حافظه شما در مورد اینکه چگونه دیافراگم بر نوردهی یک تصویر تأثیر می گذارد، آورده شده است:

از قبل می دانید که دیافراگم تنها راه برای تغییر میزان روشنایی یک عکس نیست. با این وجود، نقش مهمی ایفا می کند. در تصویر بالا، اگر به خودم اجازه نمی‌دادم تنظیمات دیگری مانند سرعت شاتر یا ISO را تغییر دهم ، دیافراگم بهینه f/5.6 خواهد بود.

در یک محیط تاریک تر، که در آن نور کافی را نمی گیرید، دیافراگم بهینه تغییر می کند. به عنوان مثال، ممکن است بخواهید از دیافراگم بزرگی مانند f/2.8 در شب استفاده کنید، درست مانند نحوه گشاد شدن مردمک چشم ما برای گرفتن آخرین ذره نور:

در مورد عمق میدان، به یاد داشته باشید که یک مقدار دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 منجر به مقدار زیادی تاری پس‌زمینه (ایده‌آل برای پرتره‌های فوکوس کم عمق) می‌شود، در حالی که مقادیری مانند f/8، f/11 یا f/16 باعث می‌شود. شما عمق میدان بسیار بیشتری دارید (ایده آل برای مناظر و عکاسی معماری).

در واقع، عمق میدان بخشی از دیافراگم است که توصیه می کنیم بیشتر به آن فکر کنید.

اینجا یک نمودار سریع است که همه چیزهایی را که تا کنون پوشش داده ایم نشان می دهد:

	سایز دیافراگم	قرارگیری در معرض	عمق میدان
f/1.4	خیلی بزرگ	نور زیادی وارد می کند	بسیار نازک
f/2.0	بزرگ	نصف نور f/1.4	نازک
f/2.8	بزرگ	نصف نور f/2	نازک
f/4.0	در حد متوسط	نصف نور f/2.8	نسبتاً نازک
f/5.6	در حد متوسط	نصف نور f/4	در حد متوسط
f/8.0	در حد متوسط	نصف نور f/5.6	نسبتا بزرگ
f/11.0	کوچک	نصف نور f/8	بزرگ
f/16.0	کوچک	نصف نور f/11	بزرگ
f/22.0	خیلی کوچک	نصف نور f/16	خیلی بزرگ

تنظیم دیافراگم در دوربین شما

اگر تا به حال آن را حدس نزده اید، به شدت توصیه می کنیم دیافراگم خود را به صورت دستی به عنوان یک عکاس انتخاب کنید. اگر به دوربین اجازه دهید آن را به طور خودکار تنظیم کند، احتمالاً در نهایت با عمق میدان کاملاً اشتباهی در تصویر خود مواجه خواهید شد.

دو حالت در عکاسی وجود دارد که به شما امکان می دهد دیافراگم را به صورت دستی انتخاب کنید. این دو، حالت اولویت دیافراگم و حالت دستی هستند. حالت اولویت دیافراگم در اکثر دوربین ها به صورت “A” یا “Av” نوشته می شود، در حالی که دستی به صورت “M” نوشته می شود. معمولاً می‌توانید این موارد را در صفحه بالای دوربین خود بیابید .

در حالت اولویت دیافراگم، دیافراگم مورد نظر را انتخاب می کنید و دوربین به طور خودکار سرعت شاتر شما را انتخاب می کند. می توانید ISO را به صورت دستی یا خودکار انتخاب کنید. حالت اولویت دیافراگم برای عکاسی روزمره عالی است، جایی که به ندرت نیاز به نگرانی در مورد تنظیمات دوربین به جز دیافراگم دارید.

در حالت دستی، دیافراگم و سرعت شاتر را به صورت دستی انتخاب می کنید. (ISO دوباره می تواند دستی یا خودکار باشد.) حالت دستی زمان بیشتری می برد و معمولاً نتایجی مشابه اولویت دیافراگم به شما می دهد. فقط در موقعیت‌های خاصی که نیاز به نوردهی ثابت از عکسی به عکس دیگر دارید، یا زمانی که سنج دوربین به هم می‌خورد، مورد نیاز است.

کدام دیافراگم در کجا استفاده می‌شود؟

اکنون که توضیح کاملی در مورد نحوه عملکرد دیافراگم و تأثیر آن بر تصاویر شما ارائه داده ایم، بیایید نگاهی به موقعیت هایی بیندازیم که می خواهید از f-stop های مختلف استفاده کنید.

f/0.95 – f/1.4 – چنین دیافراگم‌های «سریع» حداکثر فقط در لنزهای پریمیوم در دسترس هستند و به آن‌ها اجازه می‌دهند تا حد ممکن نور را جمع‌آوری کنند. این آنها را برای هر نوع عکاسی در نور کم (مانند عکاسی از آسمان شب، جشن عروسی، پرتره در اتاق های کم نور، رویدادهای شرکتی و غیره) ایده آل می کند. با چنین توقف های f گسترده، عمق میدان بسیار کم در فواصل نزدیک به دست خواهید آورد، جایی که سوژه جدا از پس زمینه به نظر می رسد.

f/1.8 – f/2.0 – برخی از لنزهای پرایم درجه یک علاقه‌مند به f/1.8 محدود می‌شوند، که همچنان قابلیت‌های بسیار خوبی در نور کم دارد. همچنین، اگر هدف شما ارائه تصاویر زیبایی شناختی با فوکوس کم عمق است، این لنزها ارزش فوق العاده ای دارند. عکاسی بین f/1.8 و f/2 معمولاً پس‌زمینه‌های شما را برای پرتره و سایر انواع مشابه عکاسی زیبا و کرمی می‌کند.

f/2.8 – f/4 – اکثر لنزهای زوم در بهترین حالت به حداکثر دیافراگم f/2.8 تا f/4 محدود می شوند. اگرچه از نظر قابلیت جمع‌آوری نور به اندازه لنزهای f/1.4 نیستند، اما همچنان برای عکاسی در شرایط کم نور کافی هستند، به خصوص اگر لنز یا دوربین دارای تثبیت‌کننده تصویر باشد. در این دیافراگم ها مقداری تفکیک سوژه دریافت خواهید کرد، اما معمولاً به اندازه ای نیست که پس زمینه کاملاً مبهم باشد. چنین دیافراگم هایی برای عکاسی در سفر، ورزش و حیات وحش عالی هستند.

f/5.6 – f/8 – این نقطه شروع مناسب برای اکثر عکاسی های منظره و معماری است. همچنین برای عکاسی مستند و پرتره که در آن پس‌زمینه تار نمی‌خواهید، ایده‌آل است. همچنین، بیشتر لنزها در اطراف f/5.6 شارپ‌تر هستند، که به اندازه عمق میدان مناسب مهم نیست، اما همچنان خوب است.

f/11 – f/16 – معمولاً برای عکاسی از صحنه‌هایی استفاده می‌شود که در آن به عمق میدان تا حد ممکن نیاز است، مانند عکاسی ماکرو یا عکاسی منظره با پیش‌زمینه نزدیک. اگرچه این دیافراگم ها عمق میدان بیشتری را ارائه می دهند، اما به دلیل تأثیر پراش لنز ، وضوح سطح پایینی را از دست می دهند .

f/22 و کوچکتر – فقط در صورتی از چنین دیافراگم های کوچکی عکس بگیرید که بدانید در حال انجام چه کاری هستید. وضوح در دیافراگم های f/22 و کمتر به دلیل پراش به شدت آسیب می بیند، بنابراین در صورت امکان باید از استفاده از آنها خودداری کنید. اگر به عمق میدان بیشتری نیاز دارید، معمولاً بهتر است از سوژه خود فاصله بگیرید یا به جای آن از تکنیک انباشته فوکوس استفاده کنید.

در انتهای مقاله “دیافراگم عکاسی چیست؟ ” می خواهیم به اطلاع شما برسانیم که می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر و یا خرید دوربین کانن با کارشناسان ما در نمایندگی کانن تماس حاصل فرمایید.